أنا الانسان والنسیان  ثوبی

من همان انسان هستم 

و فراموشی لباسی است که بر تن دارم

أنا وکلمة أنا اول ذنوبی

من همان من هستم

 و کلمه ی من سر آغازیست برای تمامی گناه هایم

اطالب بالعدل لو کنت مظلوم

هنگامیکه خود را ستم دیده ببینم ,

خواهان عدالت هستم

واظلم لو کنت ببرج عالی

و هنگامیکه به قله اوج می رسم ,

 شروع به ستمگری می کنم

نسانی اللی عل کتافی رفعته

آن شخصی را که همچون باری

بر روی دوشم قرار دادم من را فراموش کرد

ونسیت اللی على کتافه رفعنی

و آن کسی که من را بر روی دوشش نهاد از یاد بردم

کم غصن بیدی وثمر قطعته

چه شاخه هایی که در بین دستانم دارم

 و چه ریشه هایی که نابود کردم

ولحم طیر البراری ما شبعنی

و هیچ گاه از خوردن گوشت پرندگان سیر نشدم

اذا املک القوة انسى عقلی

هنگامیکه به جاه و مقام می رسم

 فکر و اندیشه ام را از یاد می برم

اذا أملک المال استعبد اهلی

و زمانیکه به پول و ثروت می رسم

 خانواده خویش را در دور دست ها رها می کنم

وقت الخطا ادفع غیری للنار

زمانیکه کار نادرستی انجام می دهم باعث می شوم

 که شخص دیگری در آتش اشتباه من بسوزد

لا اقتنع ولا أشبع کیف ما صار

نه به این راضی می شوم که به گناه خویش اعتراف کنم

و نه از آن عبرت می گیرم , هر چه می خواهد بشود

ارید الارض کل الارض ملکی

می خواهم که تمامی زمین و جهان را از آن خود کنم

وانا اللی یکفینی منها بضعة أشبار

جهانی که تنها چند وجب از آن برای من کافی می باشد

بهمسلک فی اذنک أنا مثلک

به آهستگی در گوشت نجوا می کنم که من نیز مانند تو هستم

یمهلک ربی بس لا ما یهملک

خداوند به تو فرصت نیکی می دهد

ولیکن هرگز از تو غفلت نمی کند

ما اظلمک یا انسان و ما اقساک

هیچ موجودی به اندازه تو سنگدل

و بیرحم نمی باشد ای انسان

من هالدنیا اش راح تاخذ منها ویاک

چه چیزی از این دنیا می خواهی به همراه خود ببری

جیت الوحدک و ترجع وحدک

تو تنها به این دنیا آمده ای

و تنها از این دنیا خواهی رفت

تراب بتراب وإیش نساک

چه باعث شد که فراموش کنی

که ما از خاکیم و به خاک بازخواهیم گشت